امير

بارهای متحرک، اثرهای مغناطیسی ایجاد می کنند. قطب های شمال و جنوب یک آهن ربای میله ای، اثری از حرکات الکتریکیٍ هم نوای اتم هاست.

نیروی الکترومغناطیسی، ماهیتاً بسیار قوی تر از گرانش است. اما، رقابت بین جاذبه ها و دافعه ها در فاصله های بزرگ اثرهای آن را خنثی می کند و گرانش به عنوان نیروی چیره در فاصله های بزرگ به جا می ماند.
با این حال، اثرهای در هم لولیدن بارهای الکتریکی در مرکز مذاب زمین سبب می شود که میدان های مغناطیسی به فضا نشئت کنند.
به خاطر این آثار است که عقربه ی قطب نما به سوی قطب شمال،که شاید به فاصله ی هزاران کیلومتر از آن باشد، خواهند ایستاد.